Sunday 3 October 2010
പാപ ശിലകള്
കാര്മ്മികത്വതിന് സ്മ്രിതികളൊക്കെയും
ഇതിഹാസമായ് ചിതലരിക്കുന്നുവോ
ഉറയ്ക്കട്ടെ പാപശിലകള് മര്ത്യ ഹൃദയങ്ങളില്
പുണ്ണ്യമെന്ന പദത്തിനര്ത്ഥമെന്തെന്നറിയുവാന്
കാണാതിരിക്കട്ടെ ആ നിഴലുകള്.... കണ്ണീരും;
കേള്ക്കാതിരിക്കട്ടെ ആ രോദനങ്ങള്
പാപം നയിക്കൊന്നോരിടവഴികളില്
കത്തിയെരിയട്ടെപുണ്യത്തിന് ഏടുകള്
ഇനി അനുവദിക്കട്ടെ ഞാന് ചിതലരിചീടുവാന്
എന്നിലെ പുണ്യത്തിന് അവസാന ചിന്തകള്
മോക്ഷം കൊതിക്കുന്നോരാത്മാവ് തേങ്ങുന്നതറിയാതെ
നയിക്കുക നിന് ദേഹത്തെ ദേഹിയകലും വരെ
പുണ്യത്തിന് അവസാന കണികയും പാപ നിഴലില് മറയുമ്പോള്
പാപിയാമെന്നിലെ ദുഷ്ട്ടാതെ നിന്നെ ശപിക്കാതിരിക്കട്ടെ ഞാന്
Friday 27 August 2010
പ്രാര്ത്ഥന
Sunday 11 July 2010
മറവിയുടെ മാറാല മൂടിയ ചിന്തകള് എന്നില് നിന്നൊളിച്ചു വച്ചതെന്തായിരുന്നു
പറയാന് മനസ്സില് സൂക്ഷിച്ച പറയാതെ ബാക്കി വച്ച മൌന ഗീതങ്ങളുടെ പല്ലവി എന്തായിരുന്നു
പ്രണയവും പരിഭവവും പറഞ്ഞു തീര്ത്ത പ്രതീക്ഷകള് എന്തായിരുന്നു
കഴിഞ്ഞു പോയ രാത്രികളില് നിലാ വെളിച്ചത്തില് ഒരു സങ്കീര്ത്തനം പോലെ നീ എന്നില് പെയ്തമാര്ന്നതെന്തിനായിരുന്നു
എന്നെ സ്വപ്നം കാണാന് പ്രേരിപ്പിച്ചതും മഴയില് കുതിര്ന്ന പൂക്കളെ താലോലിക്കാന് ശീലിപ്പിച്ചതും മഞ്ഞു കണങ്ങളിലെ പ്രതിബിംബങ്ങളില് നിന്മുഖം കാണിച്ചു തന്നതും എന്തിനായിരുന്നു
എന്റെ ശീലങ്ങള് നിന്റെ ഇഷ്ട്ടങ്ങാലാവുകയായിരുന്നു ഞാനറിയാതെ
പുഞ്ചിരിപ്പൂക്കളില് നീ അവശേഷിപ്പിച്ചതെന്തായിരുന്നു മറവിയോ മൌനമോ?
നിന്റെ പ്രതീക്ഷ സ്ഫുരിക്കുന്ന കണ്ണുകളില് ഞാന് അജ്നനായിരുന്നു
ഞാന് പ്രണയിച്ചത് നിന്നെയോ അതോ എന്നിലെ പ്രണയത്തെ തന്നെയോ
പുത്രന്
Friday 2 April 2010
വിലാപങ്ങള്ക്കുമപ്പുറം
അവസാന ഇറ്റു ദാഹജലത്തിനായി കേഴുന്നതായിരിക്കാം...
അതോ ഇനിയും വന്നെത്താത്ത മരണത്തോടുള്ള ഭ്രാന്തമായ അഭിനിവേശമോ;
വിറയാര്ന്ന ചുണ്ടുകളില് നുരക്ക്യ്ന്നത് ഇനിയും അടിയറ വച്ചിട്ടില്ലാത്ത ആത്മാഭിമാനത്തിന്റെ ചിതലരിച്ച ഓര്മ്മകളായിരിക്കാം.
സ്നേഹവും സാന്ത്വനവും മനസ്സില് നിന്നും പൂര്ണ്ണമായും പറിച്ചെറിഞ്ഞതെന്നായിരുന്നു ?
ഇന്നലെകളുടെ മറവില് മനപ്പൂര്വ്വം മറവിയിലേക്ക് തള്ളിവിട്ട നിമിഷങ്ങളിലെവിടെയോ ഈ വിലാപം ഞാനോര്ക്കുന്നു....
അണഞ്ഞു തുടങ്ങിയ സന്ധ്യാദീപം പോലെ തേജസ്സറ്റ ആ നോട്ടം എന്നിലുടക്കുമ്പോള്....ഒരു ചെറിയ ചൈതന്യം ഇപ്പോഴും എനിക്കായി മാറ്റി വച്ചിരിക്കുന്നു.....എന്നോടുള്ള പ്രതീക്ഷയായിരുന്നോ?
നിശ്ചലമായിരുന്നു ആ ചുണ്ടുകള്.... എങ്കിലും ആ വാക്കുകള് എനിക്ക് പരിചിതമായിരുന്നു....മൌനരാഗങ്ങള് പോലെ....
ഒരപരിചിതനെപ്പോലെ തിരിഞ്ഞു നടക്കാനോരുങ്ങുമ്പോള് ഒരു വാക്ക് കൂടി ഞാനാ കാല്ക്കല് സമര്പ്പിക്കട്ടെ.....
" അമ്മെ ....മാപ്പ്... കൂടെ കണ്ണീര് വറ്റിയ ഈ കണ്ണുകളില് നിന്ന് രണ്ടു തുള്ളി രക്തവും".
Saturday 13 February 2010
പ്രണയാമൃതം
Wednesday 13 January 2010
കാലവര്ഷം
നിന്റെ കണ്ണുകളില് ഞാന് കണ്ടു തീര്ത്തത് പ്രകൃതിയുടെ ശൂന്യതയായിരുന്നു; ചിലപ്പോഴൊക്കെ രൌദ്രതയും...
അനന്തതയില് മുങ്ങിത്താഴുന്ന സൂര്യ കിരണങ്ങളെ എന്റെ മൌനത്തിന്റെ പ്രതിബിംബമായി; എന്നും തുടരുന്ന കൃത്യതയാര്ന്ന കള്ളമായി നീ കണ്ടിരുന്നു...
എന്റെ കണ്ണീരില് നീ കണ്ടിരുന്നത് കാലവര്ഷമായിരുന്നു; എന്നും നിന്നെ ഭ്രമിപ്പിച്ചിരുന്ന ഭ്രാന്തമായ കാലവര്ഷം...
മഴയെ എനിക്കെന്നും പേടിയായിരുന്നു...ഉറഞ്ഞു തുള്ളുന്ന കോമരം പോലെ...രൌദ്രതയോടെ...
കുട്ടിക്കാലത്ത് ഇടവഴികളില്, എന്നും ഞാന് ഒറ്റപ്പെടുമ്പോള്, ഉറക്കം വരാത്ത രാത്രികളില്...
എന്റെ പ്രണയത്തെക്കാളേറെ ആര്ദ്രതയുണ്ടായിരുന്നോ മഴയുടെ സംഗീതത്തിനു... എന്റെ സ്പര്ശനതെക്കാലേറെ നീ ഇഷ്ട്ടപ്പെട്ടിരുന്നത് മഴയുടെ തലോടലിനെ ആയിരുന്നു...
തോരാതെ പെയ്യുന്ന എന്റെ പ്രണയത്തെക്കാളും പെയ്തൊഴിയുന്ന കാലവര്ഷത്തെ നീ പ്രണയിച്ചു...
നീ ഇഷ്ട്ടപ്പെട്ടിരുന്നു കാലവര്ഷത്തെ...എന്നെക്കാലേറെ...
നീയെന്ന കാലവര്ഷം എന്നില് പെയ്തമാരുകയാണ്....കൂടുതല് രൌദ്രതയോടെ..