മറക്കില്ല നീ സഖീ മറക്കുവാനാകില്ല അത്രമേല്‍ നീയെന്നെ സ്നേഹിച്ചിരുന്നു കഥകള്‍ പറഞ്ഞും ഇണങ്ങിയും പിണങ്ങിയും എത്രനാളെത്രനാല്‍ നാം നടന്നു അന്നൊരു ഗ്രീഷ്മത്തില്‍ എന്നെ തനിച്ചാക്കി നീയൊരു വധുവായ്‌ പോയി മറഞ്ഞു
നീ പോയ് മറഞ്ഞൊരാ വഴികളില്‍ നീളെ ഞാന്‍ പ്രണയത്തിന്‍ പൂക്കളെ നോക്കി നിന്നു
ഗ്രീഷ്മം മാഞ്ഞു പോയ് മാരി പെയ്തൊഴിഞ്ഞു പോയ് പ്രണയത്തിന്‍ താളുകള്‍ അടര്‍ന്നു വീണു
കാലം നീങ്ങുന്നു മേഘശകലങ്ങള്‍ പോല്‍ വീണ്ടും ഗ്രീഷ്മം തിരികെയെത്തി തൂവെള്ള ചേലയുടുത്ത്‌ നീയിന്നെന്റെ മുന്നില്‍ വിതുംബുമ്പോഴും
കണ്ണില്‍ നിന്നടര്‍ന്നോരാ നീര്‍ത്തുള്ളി ഞാനെന്റെ കൈക്കുമ്പിളില്‍ ഏറ്റു വാങ്ങുമ്പോഴും
നീയൊരു വിധവയല്ലിപ്പോഴും നീയെന്റെ പ്രേയസിയെന്നു ഞാന്‍ നിനച്ചു പോയ്
കരയില്ല നീയിനി കണ്ണുനീര്‍ പോഴിക്കില്ല നീയെന്റെ ജീവനാണോമലാളെ
കണ്ണില്‍ നിന്നിറ്റിറ്റ നീര്‍ത്തുള്ളികള്‍ കൊണ്ടെന്റെ പ്രണയത്തിന്‍ താളുകള്‍ വിടരുമ്പോഴും...
വഴിവക്കിലപ്പോഴും പ്രണയത്തിന്‍ പൂക്കള്‍ വിടര്‍ന്നിരുന്നു ..
Sunday 20 September 2009
Subscribe to:
Posts (Atom)
