ചിരിക്കാന്‍ മാത്രമറിയുന്ന എന്റെ നക്ഷത്രങ്ങളെ, നിങ്ങള്‍ സംസാരിച്ചിരുന്നെങ്കില്‍ എന്റെ ഏകാന്തത തീരുമായിരുന്നു. ഇളം തെന്നലില്‍ കളിയാടുന്ന പൂക്കളെ നിങ്ങള്‍ പാട്‌മായിരുന്നെങ്കില്‍ ഈ ഏകാന്തതയിലും ഞാന്‍ സന്തോഷിക്കുമായിരുന്നു.പക്ഷെ, ഇവയോന്നുമില്ലെന്കിലും പലപ്പോഴും അവളുടെ കരസ്പര്‍ശം ഞാനറിയുന്നു. അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല ഞാന്‍ നീയെന്നെ സ്നേഹിച്ചിരുന്നത്.
ജന്മാന്തരങ്ങളുടെ ഊടുവഴികളിലെവിടെയോ വച്ച് കണ്ടുമുട്ടി, പരസ്പരം കലഹിച്ചു, പ്രണയിച്ചു, ഒടുവില്‍ വിധിയുടെ അനിവാര്യമായ വേര്‍പ്പെടലിന്റെ ഈ വേളയില്‍..... ഇനി ഒരിക്കലും കാണില്ലെന്നറിയാം, എങ്കിലും ഈ അവസാന നിമിഷത്തില്‍ ഒരു വാക്ക്,
"ഇഷ്ട്ടമായിരുന്നു ഒരുപാടൊരുപാട്"
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment